кры́жань
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кры́жань |
кры́жані |
| Р. |
кры́жаня |
кры́жаняў |
| Д. |
кры́жаню |
кры́жаням |
| В. |
кры́жаня |
кры́жаняў |
| Т. |
кры́жанем |
кры́жанямі |
| М. |
кры́жані |
кры́жанях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кры́жань м., зоол., см. крыжа́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кры́жань, ‑я, м.
Тое, што і крыжанка. Буйны крыжань, ледзь падняўшыся над азярцом, плёхнуўся ў прыбярэжную асаку. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)