Крыва́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Крыва́я
Р. Крыво́й
Д. Крыво́й
В. Крыву́ю
Т. Крыво́й
Крыво́ю
М. Крыво́й

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыва́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. крыва́я крывы́я
Р. крыво́й крывы́х
Д. крыво́й крывы́м
В. крыву́ю крывы́я
Т. крыво́й
крыво́ю		 крывы́мі
М. крыво́й крывы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крывы́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крывы́ крыва́я крыво́е крывы́я
Р. крыво́га крыво́й
крыво́е		 крыво́га крывы́х
Д. крыво́му крыво́й крыво́му крывы́м
В. крывы́ (неадуш.)
крыво́га (адуш.)		 крыву́ю крыво́е крывы́я (неадуш.)
крывы́х (адуш.)
Т. крывы́м крыво́й
крыво́ю		 крывы́м крывы́мі
М. крывы́м крыво́й крывы́м крывы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ава́л, -а, м.

Фігура, якая ўтворана замкнутай крывой лініяй і нагадвае формай падоўжаны круг.

Прыгожы а. твару.

|| прым. ава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́рда¹, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, хорд і -аў, ж.

У матэматыцы: прамая, якая злучае дзве кропкі крывой (дугі, акружнасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крывашы́і, ‑яя, ‑яе.

З крывой шыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васьмівуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Геаметрычная фігура з васьмю вугламі, якія ўтвараюцца звёнамі замкнутай крывой лініі.

Правільны в.

|| прым. васьмівуго́льны, -ая, -ае.

Васьмівугольная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віражы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Рухацца па крывой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тангенцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Накіраваны па датычнай да дадзенай крывой. Тангенцыяльны ціск.

[Ад лац. tangens, tangentis — які датыкаецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угі́н, ‑у, м.

Увагнутае месца на чым‑н., дзе‑н.; увагнутая частка крывой лініі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)