крыва́ўка, -і, ДМ -ва́ўцы, ж. (разм.).

Крывавы панос; дызентэрыя.

|| прым. крыва́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыва́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. крыва́ўка
Р. крыва́ўкі
Д. крыва́ўцы
В. крыва́ўку
Т. крыва́ўкай
крыва́ўкаю
М. крыва́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крыва́ўка ж., разг. крова́вый поно́с, дизентери́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыва́ўка, ‑і, ДМ ‑ваўцы, ж.

Разм. Крывавы панос, дызентэрыя. Захварэць на крываўку. Лячыцца ад крываўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крыва́ўка 1 каўбаса з крыві’ (Сцяшк., Сержп. Пр., Вешт., ТС). Да крывавы. Гл. кроў.

Крыва́ўка 2 ’дызентэрыя’ (Гарэц., КЭС, лаг., ЭШ, Касп., Мат. Гом.). Да крывавы. Гл. кроў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дызентэры́я, ‑і, ж.

Вострая інфекцыйная хвароба чалавека, якая суправаджаецца пашкоджаннем кішэчніка; крываўка.

[Грэч. dystnteria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дизентери́я мед. дызентэры́я, -ры́і ж., крыва́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крывя́нка ’каўбаса з крыві’. Гл. крываўка 1 (Жыв. сл., Сцяшк., Шатал., Ян.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)