Крыва́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Крыва́я
Р. Крыво́й
Д. Крыво́й
В. Крыву́ю
Т. Крыво́й
Крыво́ю
М. Крыво́й

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крыва́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. крыва́я крывы́я
Р. крыво́й крывы́х
Д. крыво́й крывы́м
В. крыву́ю крывы́я
Т. крыво́й
крыво́ю		 крывы́мі
М. крыво́й крывы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крыва́я ж., сущ., в разн. знач. крива́я;

праве́сці ~ву́ю — провести́ криву́ю;

к. ро́сту — крива́я ро́ста;

◊ к. вы́везе — крива́я вы́везет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крывы́, -а́я, -о́е.

1. Выгнуты, не прамы.

Крывая дошка.

К. цвік.

Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).

2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).

Крывая рука.

3. 3 пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).

|| наз. крывізна́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухмы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Тое, што і усмешка.

Хітрая ў.

Крывая ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разго́ртвальны: ~ная крыва́я мат. развёртывающаяся крива́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тангенсо́іда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -со́ід, ж. (спец.).

Крывая лінія, якая графічна паказвае змяненне тангенса ў залежнасці ад змянення вугла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акру́жнасць, -і, ж.

1. У матэматыцы: замкнёная крывая, усе пункты якой роўна адцалены ад цэнтра.

2. Лінія вымярэння акруглых паверхняў і прадметаў.

А. шара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпе́рбала², -ы, мн. -ы, -бал, ж.

У матэматыцы: незамкнёная крывая з дзвюх галін, якая ўтвараецца пры перасячэнні канічнай паверхні плоскасцю.

|| прым. гіпербалі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усме́шка ж. улы́бка; усме́шка;

◊ крыва́я ўсме́шка — крива́я улы́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)