крывава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крывава́ты крывава́тая крывава́тае крывава́тыя
Р. крывава́тага крывава́тай
крывава́тае		 крывава́тага крывава́тых
Д. крывава́таму крывава́тай крывава́таму крывава́тым
В. крывава́ты (неадуш.)
крывава́тага (адуш.)		 крывава́тую крывава́тае крывава́тыя (неадуш.)
крывава́тых (адуш.)
Т. крывава́тым крывава́тай
крывава́таю		 крывава́тым крывава́тымі
М. крывава́тым крывава́тай крывава́тым крывава́тых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крывава́ты, ‑ая, ‑ае.

Злёгку пакрыўлены, крывы. Крываватае дрэва. □ Сухарэўскі падняўся на крываватыя ногі, доўга стаяў, пазіраючы з-пад рукі на шырокія палеткі жыта. Асіпенка. Пазок быў глыбокі і крываваты — дужкай. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)