кручо́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кручо́чны |
кручо́чная |
кручо́чнае |
кручо́чныя |
| Р. |
кручо́чнага |
кручо́чнай
кручо́чнае |
кручо́чнага |
кручо́чных |
| Д. |
кручо́чнаму |
кручо́чнай |
кручо́чнаму |
кручо́чным |
| В. |
кручо́чны
кручо́чнага |
кручо́чную |
кручо́чнае |
кручо́чныя
кручо́чных |
| Т. |
кручо́чным |
кручо́чнай
кручо́чнаю |
кручо́чным |
кручо́чнымі |
| М. |
кручо́чным |
кручо́чнай |
кручо́чным |
кручо́чных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кручо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
1. Металічнае прыстасаванне з загібам на адным канцы для розных мэт.
Дзвярны к.
Рыбалоўны к.
2. Росчырк, завіток на пісьме.
Пісаць з кручкамі.
3. перан. Прыдзірка, зачэпка да каго-н. (разм.).
4. Тое, што і кручкатвор (неадабр.).
5. Мера гарэлкі, роўная 250 г (уст.).
|| прым. кручко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і кручо́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)