крутаве́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. крутаве́я крутаве́і
Р. крутаве́і крутаве́й
Д. крутаве́і крутаве́ям
В. крутаве́ю крутаве́і
Т. крутаве́яй
крутаве́яю		 крутаве́ямі
М. крутаве́і крутаве́ях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Крутаве́я ’мяцеліца’ (Федар. Рук.). Да круціць 1 (гл.), веяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)