крупча́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Самы высокі гатунак пшанічнай мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крупча́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. крупча́тка
Р. крупча́ткі
Д. крупча́тцы
В. крупча́тку
Т. крупча́ткай
крупча́ткаю
М. крупча́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крупча́тка ж. крупча́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крупча́тка крупча́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крупча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Самы высокі сорт пшанічнай мукі, прыгатаванай з крупкі. Ужо цягнулі [паліцаі] са склада на машыну некалькі мяшкоў крупчаткі і цукру. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крупи́чатый крупи́тчатый

1. (зернистый) крупча́сты;

крупи́чатый крупи́тчатый мёд крупча́сты мёд;

крупи́чатый крупи́тчатый снег крупча́сты снег;

2. (о муке) крупча́тка, -кі ж.; (о хлебе и пр.) з крупча́ткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мука, мліва / вышэйшы гатунак пшанічнай: крупчатка / дробна змолатая, прасеяная: пытлёўка

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

мука́ мука́, -кі́ ж., мн. нет;

пеклева́нная мука́ пытлява́ная мука́, пытлёўка, пытлява́нка;

ржана́я мука́ аржана́я (жы́тняя) мука́;

пшени́чная мука́ пшані́чная мука́;

крупи́тчатая мука́ крупча́тка;

карто́фельная мука́ крухма́л;

мра́морная мука́ мармуро́вая мука́;

◊

переме́лется — мука́ бу́дет посл. пераме́лецца — мука́ бу́дзе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)