Кру́па

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кру́па
Р. Кру́пы
Д. Кру́пе
В. Кру́пу
Т. Кру́пай
Кру́паю
М. Кру́пе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Крупа́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Крупа́
Р. Крупы́
Д. Крупе́
В. Крупу́
Т. Крупо́й
Крупо́ю
М. Крупе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крупа́ ж., прям., перен. кру́пы, род. круп ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крупа́ ’град’ (Мат. Гом.). Гл. крупы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крупа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «крупы», напрыклад: крупадзёрка, крупарушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́дрыца ж. (крупа) я́дрица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гре́чневый грэ́цкі;

гре́чневая крупа́ грэ́цкія кру́пы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́нный​I ма́нны;

ма́нная крупа́ ма́нныя кру́пы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

овся́нка​I (суп, крупа) аўся́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўся́ны овсяно́й, овся́ный;

~ныя кру́пы — овся́ная крупа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)