кружава́ць
‘ачышчаць зерне ад калосся, падсяваючы ў рэшаце’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кружу́ю |
кружу́ем |
| 2-я ас. |
кружу́еш |
кружу́еце |
| 3-я ас. |
кружу́е |
кружу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
кружава́ў |
кружава́лі |
| ж. |
кружава́ла |
| н. |
кружава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
кружу́й |
кружу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
кружу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Кружава́ць ’ачышчаць ад калосся, падсяваючы ў рэшаце’ (Нар. лекс.). Гл. кружыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скру́жваць ‘аддзяляць збожжа ад адходаў пры дапамозе рэшата’ (в.-дзв., Шатал.; Сцяшк.), кружава́ць і скружава́ць ‘тс’ (полац., Нар. лекс.; навагр., віл., Сл. ПЗБ), скружа́ць ‘тс’ (Байк. і Некр.), скружоўваць, скру́жваць ‘веяць рэшатам’, скру́жваць ‘веяць змятаннем’ (ц.-палес., Выгонная, Лекс. Палесся). Укр. скругля́ти, скружлятп, рус. дан. скру́живать, польск. skrężać, krążyć, серб.-харв. skružívati, skrúžiti, славен. skrożíti. Магчыма, ужо прасл. *skrǫgiti ‘веяць рэшатам кругавымі рухамі’. Да круг, кружыць; гл. Слаўскі, 3, 76. У гэтым значэнні — вельмі старажытны славянскі земляробчы тэрмін; гл. спецыяльна Выгонная, там жа, 80.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)