кругле́ц

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кругле́ц
Р. кругляцу́
Д. кругляцу́
В. кругле́ц
Т. кругляцо́м
М. кругляцы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кругле́ц

‘бервяно’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кругле́ц кругляцы́
Р. кругляца́ кругляцо́ў
Д. кругляцу́ кругляца́м
В. кругле́ц кругляцы́
Т. кругляцо́м кругляца́мі
М. кругляцы́ кругляца́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кругле́ц (род. кругляцу́) м., см. кругля́к 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кругле́ц, ‑ляцу, м.

Травяністая расліна з мяцёлчатым або гронкападобным суквеццем. Начамі ціха месяц разлі[е] Імглы сівой і парнай малако На хвошч балотны, асаку, круглец. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Круглец 1 ’асака са сцяблом круглай формы’ (Жыв. сл., Сл. паўн.-зах.). Да круглы (гл.).

Круглец 2 ’сіт, Juncus L.’ (Касп.). Гл. круглец 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)