кру́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кру́глы кру́глая кру́глае кру́глыя
Р. кру́глага кру́глай
кру́глае		 кру́глага кру́глых
Д. кру́гламу кру́глай кру́гламу кру́глым
В. кру́глы (неадуш.)
кру́глага (адуш.)		 кру́глую кру́глае кру́глыя (неадуш.)
кру́глых (адуш.)
Т. кру́глым кру́глай
кру́глаю		 кру́глым кру́глымі
М. кру́глым кру́глай кру́глым кру́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кру́глае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Кру́глае
Р. Кру́глага
Д. Кру́гламу
В. Кру́глае
Т. Кру́глым
М. Кру́глым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кру́глы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Кру́глы
Р. Кру́глага
Д. Кру́гламу
В. Кру́глы
Т. Кру́глым
М. Кру́глым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рыбалоўная снасць, сплеценая звычайна з лазовых дубцоў у выглядзе вузкага круглага каша з лейкападобным уваходам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пара́бала, -ы, мн. -ы, -бал, ж.

У матэматыцы: лінія перасячэння круглага конуса плоскасцю, паралельнай якой-н. датычнай плоскасці гэтага конуса.

|| прым. парабалі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пара́бала, ‑ы, ж.

Спец. Лінія перасячэння круглага конуса плоскасцю, паралельнай якой‑н. датычнай плоскасці гэтага конуса.

[Грэч. parabolē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. гл. муха.

2. Наклееная або намаляваная чорная крапінка на твары ў выглядзе радзімкі.

3. Упрыгожанне ў выглядзе круглага вузельчыка на празрыстай тканіне.

○

Шпанская мушка — род пластыру са спецыяльнага парашку, які раней выкарыстоўваўся ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футара́л, ‑а, м.

Тое, што і футляр. Футарал для скрыпкі. □ [Лазарэвіч] адкрыў вечка чорнага круглага футарала і дастаў адтуль некалькі лістоў ватману. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыя́метр, ‑а, м.

Адрэзак прамой, які злучае два пункты акружнасці і праходзіць праз яе цэнтр. Дыяметр круга. // Папярочнік любога круглага цела, плошчы, прасторы. Дыяметр шара.

[Ад грэч. diámetros — папярочнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

То́ўстуха ’брыца, Echinochloa crusgalli L.’ (стол., ЛА, 1). Да то́ўсты (гл.). Названа паводле таўсматага круглага пушыстага коласа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)