кро́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кро́ўны кро́ўная кро́ўнае кро́ўныя
Р. кро́ўнага кро́ўнай
кро́ўнае		 кро́ўнага кро́ўных
Д. кро́ўнаму кро́ўнай кро́ўнаму кро́ўным
В. кро́ўны (неадуш.)
кро́ўнага (адуш.)		 кро́ўную кро́ўнае кро́ўныя (неадуш.)
кро́ўных (адуш.)
Т. кро́ўным кро́ўнай
кро́ўнаю		 кро́ўным кро́ўнымі
М. кро́ўным кро́ўнай кро́ўным кро́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кро́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кро́ўны кро́ўная кро́ўнае кро́ўныя
Р. кро́ўнага кро́ўнай
кро́ўнае		 кро́ўнага кро́ўных
Д. кро́ўнаму кро́ўнай кро́ўнаму кро́ўным
В. кро́ўны (неадуш.)
кро́ўнага (адуш.)		 кро́ўную кро́ўнае кро́ўныя (неадуш.)
кро́ўных (адуш.)
Т. кро́ўным кро́ўнай
кро́ўнаю		 кро́ўным кро́ўнымі
М. кро́ўным кро́ўнай кро́ўным кро́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кро́ўны в разн. знач. кро́вный;

~ная сястра́ — кро́вная сестра́;

~ная су́вязь — кро́вная связь;

~ная спра́ва — кро́вное де́ло;

~ная заціка́ўленасць — кро́вный интере́с;

◊ ~ная по́мста — кро́вная месть;

~ная кры́ўда — кро́вная оби́да;

к. во́раг — кро́вный враг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, -ая, -ае.

1. Родны па крыві; які паходзіць ад адных продкаў.

К. брат.

Кроўная радня.

2. перан. Вельмі блізкі, цесны, моцны, непарушны.

Кроўная сувязь пісьменніка з народам.

Кроўна (прысл.) зацікаўлены ў чым-н.

◊

Кроўная крыўда — цяжкая, якая глыбока кранае.

Кроўная помста — помста забойствам за забойства сваяка як перажытак родавага ладу.

Кроўныя грошы (разм.) — грошы, нажытыя сваёй працай.

|| наз. кро́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.) і крэ́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кро́ўны ’родны па крыві, які паходзіць ад адных продкаў’ (ТСБМ, Сцяшк., Др.-Падб.). Гл. кроў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які паходзіць ад адных продкаў; родны па крыві. Кроўная сястра. □ Была яшчэ Насцечка, былі яшчэ меншыя, кроўныя толькі па бацьку браты: Алесь, Міколка, Валодзя, Хведзя, але яны, апроч Алеся, нарадзіліся ўжо, калі я не жыў у Рагазіне. Сабаленка. / у знач. наз. кро́ўныя, ‑ых і крэ́ўныя, ‑ых. Навіны ўзбуджалі .. ў кожнага [салдата] жаданне паехаць дадому, пабачыць кроўных. Галавач. // Заснаваны на паходжанні ад адных сваякоў; сваяцкі. Кроўныя сувязі.

2. Надзвычай блізкі і важны, арганічна неабходны для каго‑н. Мужчыны доўга і дзелавіта, як кроўную справу, абмяркоўвалі ўсё: будаўніцтва заводаў, дарог, гарадоў. Брыль.

3. перан. Моцны, непарушны, заснаваны на агульнасці інтарэсаў. Кроўная сувязь з народам і яго вызваленчым рухам вызначыла глыбокую народнасць, рэалізм і рэвалюцыйную ідэйнасць купалаўскай эстэтыкі. Івашын.

4. Разм. Уласнае, нажытае сваёй працай. А паўтары дзесяціны зямлі ва ўрочышчы «Навінкі» куплены, маўляў, Жуком за яго кроўныя грошы. Брыль.

•••

Кроўная крыўда гл. крыўда.

Кроўная помста гл. помста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́ўнасць гл. кроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэ́ўны гл. кроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэ́ўны,

гл. кроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́вный кро́ўны;

кро́вный интере́с кро́ўная заціка́ўленасць;

кро́вная оби́да кро́ўная кры́ўда;

◊

кро́вный враг кро́ўны во́раг;

кро́вные де́ньги кро́ўныя гро́шы;

кро́вная месть этнол. кро́ўная по́мста.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)