кро́нверк
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кро́нверк |
кро́нверкі |
| Р. |
кро́нверка |
кро́нверкаў |
| Д. |
кро́нверку |
кро́нверкам |
| В. |
кро́нверк |
кро́нверкі |
| Т. |
кро́нверкам |
кро́нверкамі |
| М. |
кро́нверку |
кро́нверках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кро́нверк м., воен., уст. кро́нверк
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́нверк воен., уст. кро́нверк, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́нверк, ‑а, м.
Абаронная прыбудова ў старых крэпасцях. Кронверк. Петрапаўлаўскай крэпасці.
[Ням. Kronwerk.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)