Прэ́лесць ’цуд’ (шчуч., Сл. ПЗБ), прэ́люс ’тс’ (драг., там жа). З рус. пре́лесть ’тс’, што з царкоўнаславянскай (Бернекер, 1, 755; Фасмер, 3, 358). Непасрэдна з царкоўнаславянскай паходзіць ст.-бел. прелестный ’ілжывы, няшчыры’: пророчество кривое и прелестное (Альтбаўэр).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крывы́

1. (искривлённый, изогнутый) криво́й; косо́й;

2. (хромающий) хромо́й;

3. в знач. сущ. хромо́й;

◊ ~во́е лю́стра (люстэ́рка) — криво́е зе́ркало;

~ва́я ўсме́шка — крива́я улы́бка;

~во́е ко́ла — криво́е колесо́;

глядзе́ць ~вы́м во́кам — смотре́ть ко́со

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

криво́й

1. крывы́;

2. (одноглазый) слепаво́кі; сляпы́ на адно́ во́ка, аднаво́кі;

◊

криво́е зе́ркало крыво́е люстэ́рка;

крива́я улы́бка крыва́я ўсме́шка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́стра I ср., в разн. знач. зе́ркало;

насце́ннае л. — стенно́е зе́ркало;

л. залі́ва — зе́ркало зали́ва;

◊ крыво́е л. — криво́е зе́ркало

лю́стра II ж. (осветительный прибор) лю́стра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ла ср.

1. колесо́;

махаво́е к. — махово́е колесо́;

2. круг м.; окру́жность ж.; кольцо́;

3. (группа людей, объединённых какими-л. связями) круг м.;

◊ зачарава́нае к. — заколдо́ванный круг;

к. фарту́ны — колесо́ форту́ны;

крыво́е к. — криво́е колесо́;

пя́тае к. ў во́зе — пя́тое колесо́ в теле́ге;

ні ў к. ні ў мя́ла — ни бо́гу све́чка ни чёрту кочерга́;

устаўля́ць па́лкі ў ко́лы — вставля́ть па́лки в колёса;

павярну́ць к. гісто́рыі наза́д — поверну́ть колесо́ исто́рии вспять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)