Verbum

анлайнавы слоўнік

крахта́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крахта́нне ср. кряхте́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крахта́нне,

гл. крактанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракта́нне і крахта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. крактаць, крахтаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крахта́ць, крахчу́, крэ́хчаш, крэ́хча; крахчы́ і кракта́ць, кракчу́, крэ́кчаш, крэ́кча; кракчы́; незак.

Утвараць міжвольна ціхія, адрывістыя гукі, стогны (ад болю, пры няёмкім становішчы і пад.).

|| аднакр. крахтану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́, і крактану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. крахта́нне, -я, н. і кракта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кракта́нне ср., см. крахта́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэкт, -кту м., см. крахта́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кряхте́нье крахта́нне, -ння ср., кракта́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)