кра́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кра́п
Р. кра́пу
Д. кра́пу
В. кра́п
Т. кра́пам
М. кра́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крап, -у, м.

1. Дробныя, іншага колеру плямкі, крапіны на чым-н.

Белы мармур з шэрым крапам.

2. Умоўная паметка на рубашцы ігральнай карты.

Шулерскі к.

|| прым. кра́павы, -ая, -ае і краплёны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крап (род. кра́пу) м. крап;

бе́лы ма́рмур з шэ́рым кра́пам — бе́лый мра́мор с се́рым кра́пом;

кні́га з чырво́ным кра́пам — кни́га с кра́сным кра́пом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крап в разн. знач. крап, род. кра́пу м.;

бе́лый мра́мор с се́рым крапом бе́лы ма́рмур з шэ́рым кра́пам;

кни́га с кра́сным крапом кні́га з чырво́ным кра́пам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крап, ‑у, м.

1. Дробныя плямкі другога колеру на чым‑н.; крапіны. Белы мармур з чорным крапам.

2. Расфарбоўка ў выглядзе дробных капель (на рубашцы ігральнай карты, абрэзе кнігі і пад.). Кніга з чырвоным крапам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крап ’дробныя плямкі другога колеру’ (ТСБМ). Гл. крапаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

краплёны гл. крап.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кра́павы, -ая, -ае.

1. гл. крап.

2. Тое, што і марэнавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крапп бот., хим. крап, род. кра́пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Крапя́нік ’грыб’ (Мат. Гом.). Гл. крап.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)