крана́льны, -ая, -ае.
Які кранае, хвалюе.
Кранальная карціна.
|| наз. крана́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крана́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
крана́льны |
крана́льная |
крана́льнае |
крана́льныя |
| Р. |
крана́льнага |
крана́льнай
крана́льнае |
крана́льнага |
крана́льных |
| Д. |
крана́льнаму |
крана́льнай |
крана́льнаму |
крана́льным |
| В. |
крана́льны (неадуш.)
крана́льнага (адуш.) |
крана́льную |
крана́льнае |
крана́льныя (неадуш.)
крана́льных (адуш.) |
| Т. |
крана́льным |
крана́льнай
крана́льнаю |
крана́льным |
крана́льнымі |
| М. |
крана́льным |
крана́льнай |
крана́льным |
крана́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крана́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
крана́льны |
крана́льная |
крана́льнае |
крана́льныя |
| Р. |
крана́льнага |
крана́льнай
крана́льнае |
крана́льнага |
крана́льных |
| Д. |
крана́льнаму |
крана́льнай |
крана́льнаму |
крана́льным |
| В. |
крана́льны (неадуш.)
крана́льнага (адуш.) |
крана́льную |
крана́льнае |
крана́льныя (неадуш.)
крана́льных (адуш.) |
| Т. |
крана́льным |
крана́льнай
крана́льнаю |
крана́льным |
крана́льнымі |
| М. |
крана́льным |
крана́льнай |
крана́льным |
крана́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крана́льны тро́гательный; см. крана́ць 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крана́льны, ‑ая, ‑ае.
Які кранае, расчульвае; хвалюючы. У чорных шырокіх вочках свяцілася вялікая пакута і нейкі своеасаблівы дзіцячы смутак, такі глыбока кранальны, што Таццяна не магла стрымліваць слёзы, гледзячы на яго. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жа́ласлівы, -ая, -ае.
1. Схільны да жаласці, спачування, міласэрнасці.
Жаласлівыя людзі.
2. Сумны, кранальны.
Жаласлівыя песні.
|| наз. жа́ласлівасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тклі́вы ’з’едлівы, абразлівы’, ’уразлівы, чуллівы’ (Нас.), ’з’едлівы, зняважлівы, прыкрыў ’далікатны (пра пытанне і пад.)’ (Байк. і Некр.), ’сентыментальны, кранальны’ (Ласт.), тклі́ва ’груба, абразліва, з’едліва’ (Нас.). Рус. дыял. тли́вой, тли́вкой ’чуллівы, раздражняльны’, польск. tkliwy ’чуллівы’, чэш. tklivý ’чуллівы, жалобны, сумны’, славац. tklivý ’тс’. Вытворнае ад ткаць 2 (гл.) з суф. ‑лів‑ (< тъкливъ, гл. Фасмер, 4, 65; Борысь, 633).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чуллі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Здольны ўспрымаць знешнія, фізічныя раздражненні. Чуллівыя нервы. // Які вызначаецца хваравіта павышанай здольнасцю ўспрымаць раздражненні. Адно вядома, што хвароба вельмі небяспечная, яна падкралася да самага чуллівага аргана — да мазгоў. Васілёнак. — У гэтых дваццаці яблынь мы наўмысна затрымліваем цвіценне, яны вельмі чуллівыя да замаразкаў. Стаховіч.
2. Кранальны, сардэчны, здольны выклікаць замілаванне, добрае пачуццё. Мы добра ведаем з біяграфіі У. І. Леніна аб яго вымушанай эміграцыі за мяжу, ведаем аб той чуллівай апошняй сустрэчы Уладзіміра Ільіча з маці ў Стакгольме. «ЛіМ». Вечарамі баян з пералівамі Ціха шэпча песні чуллівыя. Бураўкін.
3. Здольны тонка адчуваць, востра рэагаваць. На душы ў паэта, чуллівай заўжды, Кожны імпульс жыцця адгукнецца. Сэрца плача, смяецца, а трэба — тады І крывёю гарачай зальецца. А. Астапенка. Ад чуллівага дзіцячага сэрца не схаваеш фальшы. Краўчанка. Людзі з цяжкім лёсам ад гора не чарсцвеюць, а робяцца чуллівымі, вельмі спагадлівымі. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)