крамо́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
крамо́льніцкі |
крамо́льніцкая |
крамо́льніцкае |
крамо́льніцкія |
| Р. |
крамо́льніцкага |
крамо́льніцкай
крамо́льніцкае |
крамо́льніцкага |
крамо́льніцкіх |
| Д. |
крамо́льніцкаму |
крамо́льніцкай |
крамо́льніцкаму |
крамо́льніцкім |
| В. |
крамо́льніцкі (неадуш.)
крамо́льніцкага (адуш.) |
крамо́льніцкую |
крамо́льніцкае |
крамо́льніцкія (неадуш.)
крамо́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
крамо́льніцкім |
крамо́льніцкай
крамо́льніцкаю |
крамо́льніцкім |
крамо́льніцкімі |
| М. |
крамо́льніцкім |
крамо́льніцкай |
крамо́льніцкім |
крамо́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крамо́льніцкі уст. крамо́льнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крамо́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да крамольніка, уласцівы яму. Крамольніцкі дух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крамо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).
Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.
|| прым. крамо́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крамо́льнический крамо́льніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)