крамзо́лі, -яў, адз. крамзо́ля, -і, ж. (разм.).

Невыразна, непрыгожа напісанае; каракулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крамзо́лі, ‑яў; адз. крамзоля, ‑і, ж.

Разм. Невыразна, непрыгожа напісаныя літары; каракулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крамзо́лі ’каракулі’ (ТСБМ). Гл. крэмзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крамзо́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. крамзо́ля крамзо́лі
Р. крамзо́лі крамзо́ль
Д. крамзо́лі крамзо́лям
В. крамзо́лю крамзо́лі
Т. крамзо́ляй
крамзо́ляю		 крамзо́лямі
М. крамзо́лі крамзо́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кара́кули мн. крамзо́лі, -ляў, ед. крамзо́ля, -лі ж., кара́кулі, -ляў, ед. кара́куля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пацухмо́ліць ’памусоліць’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Да па‑ (< прасл. po‑ са значэннем ’пашырэнне дзеяння па усёй плошчы’) і цух‑мол‑іць, у якім першая частка узыходзіць да ням. zucken ’торгаць, біцца, дрыжэць, матляцца’, а другая складаецца з экспрэсіўнага нарашчэння асновы ‑м‑ і ‑ол‑, параўн. крамзолі — крэмсаць, мусоліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)