ко́фта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́фта ко́фты
Р. ко́фты ко́фт
ко́фтаў
Д. ко́фце ко́фтам
В. ко́фту ко́фты
Т. ко́фтай
ко́фтаю		 ко́фтамі
М. ко́фце ко́фтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́фта, -ы, ДМ -фце, мн. -ы, кофт, ж.

Верхняе кароткае (звычайна трохі ніжэй пояса) жаночае адзенне.

Модная к.

|| памянш.-ласк. ко́фтачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ко́фтачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́фта ко́фта, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́фта ж. ко́фта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́фта, ‑ы, ДМ ‑фце, ж.

Верхняе кароткае (звычайна трохі ніжэй пояса) жаночае адзенне. Сацінавая кофта. □ Сям-там па загонах стракацелі жаночыя постаці белымі, чырвонымі, блакітнымі кофтамі і хусткамі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́фта ’верхняе кароткае жаночае адзенне’ (ТСБМ). Запазычанне з польск. kofta (Шанскі, 2, 8, 362).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сві́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Цёплая вязаная кофта без засцежак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

джэ́мпер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вязаная кофта без каўняра, якая надзяваецца цераз галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́занка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Вязаная рэч (кофта, світар і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безрука́ўка, -і, ДМ -ка́ўцы, мн. -і, -ка́вак, ж.

Куртка або кофта без рукавоў.

Цёплая б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)