коры́сть ж.
1. (польза, выгода) разг. кары́сць, -ці ж.;
2. (корыстолюбие) карысталю́бства, -ва ср.; кары́слівасць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карысталю́бства ср. корыстолю́бие, коры́сть ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кары́сць ж., в разн. знач. по́льза; (материальная — ещё) вы́года, коры́сть;
прыне́сці к. радзі́ме — принести́ по́льзу ро́дине;
займе́ць к. — извле́чь по́льзу;
на к. — на по́льзу;
што яму́ за к. ад гэ́тага? — кака́я ему́ вы́года (коры́сть) от э́того?;
◊ гавары́ць на к. — (каго, чаго) говори́ть в по́льзу (кого, чего)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кары́сць, укр. користь, рус. корысть, чэш. kořist ’здабыча, трафеі’, польск. korzyść ’карысць’, серб.-харв. ко̏рист, славен. korȋst ’здабыча’. Зыходнае значэнне ’здабыча’ (Фасмер, 2, 343). Тады прасл. koristь ад koriti ў значэнні ’пакараць’ (чэш. kořiti, в.-луж. korić, рус. корить і інш.) (Міклашыч, 130), гл. карыць. Аднак гэта версія не мае тлумачэння з пункту гледжання словаўтварэння. Мы не ведаем суфікса ‑stь, з дапамогай якога б фарміраваліся назоўнікі ад дзеясловаў. Вельмі праблематычная версія аб koristati < ko‑ristati (ristati ’гнацца’) (Варбот, Этимология, 1970, 65–70). Іншыя этымалогіі яшчэ менш надзённыя. Агляд версій гл. Трубачоў, Эт. сл., 11, 71–73.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)