Verbum

вячэ́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спажываць ежу вечарам. Звечарэла. Сям’я вячэраць села. Корбан.

задне́ць, ‑ее; безас. зак.

Пра надыход світання. Калі ж заднела, Заўважыў Калістрат суседа Янука. Корбан.

цывіліза́тар, ‑а, м.

Звычайна іран. Носьбіт культуры, цывілізацыі. Заўжды крычыць каланізатар, Што ён цывілізатар. Корбан.

пакра́пваць, ‑ае; незак.

Час ад часу крапаць, падаць рэдкімі кроплямі (пра дождж). Пачаў пакрапваць дождж. Корбан.

саманадзе́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць саманадзейнага. Саманадзейнасці Мізэрная цана, Калі не ў дружбе з розумам яна. Корбан.

зайча́ціна, ‑ы, ж.

Мяса зайца як ежа; заячына. Увечары [Шпунцік] звычайна выпісаў чарку зуброўкі і закусваў зайчацінай. Корбан.

салаўяня́ і салаўянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня салаўя. Сядзела на гняздзечку Салаўіха, чакаючы Салаўянят. Корбан.

бязмо́згі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Дурны, бесталковы. [Конь:] — Каб ты бязмозгім Бараном не быў, Дык і брахаць бы не вучыўся. Корбан.

гаспо́дні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да госпада. З крыжам гасподнім Людзей прадавалі, З крыжам дзіцё На сабаку мянялі. Корбан.

во́сенню, прысл.

У асенні час. У лесе ежы восенню было багата, Таму і растаўсцець Мядзведзь не ў меру змог. Корбан.