кора́лл

1. зоол. кара́л, -ла м.;

2. (драгоценный камень) кара́л, -ла и (собир.) -лу м.;

кора́ллы мн. кара́лы, -лаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́л м.

1. зоол. кора́лл;

2. (известковое отложение) кора́лл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кара́л, рус. коралл, королёк (па аналогіі з король). Запазычанне праз польск. koral, koralik з італ. corallo (лац. coralium). Форма мн. л. каралі, кралі (Гарэц., Др.-Падб., Яруш.) з польск. korale (Бернекер, 567; Фасмер, 2, 322, 365).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)