кора́бль карабе́ль, -бля́ м.;
возду́шный кора́бль ав. паве́траны карабе́ль;
косми́ческий кора́бль касмі́чны карабе́ль;
лине́йный кора́бль ліне́йны карабе́ль;
◊
сжечь свои́ корабли́ спалі́ць свае́ караблі́;
большо́му кораблю́ большо́е пла́ванье погов. вялі́каму караблю́ вялі́кае пла́ванне;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
корабль-спу́тник карабе́ль-спадаро́жнік, род. карабля́-спадаро́жніка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карабе́ль, -бля́ м. кора́бль;
вае́нны к. — вое́нный кора́бль;
акія́нскі к. — океа́нский кора́бль;
○ касмі́чны к. — косми́ческий кора́бль;
ліне́йны к. — лине́йный кора́бль;
◊ спалі́ць свае́ ~блі́ — сжечь свои́ корабли́;
вялі́каму ~блю́ вялі́кае пла́ванне — погов. большо́му кораблю́ большо́е пла́вание
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фла́гманскі фла́гманский;
ф. карабе́ль — фла́гманский кора́бль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лінка́р м. (ліне́йны карабе́ль) линко́р (лине́йный кора́бль)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
линко́р (лине́йный кора́бль) лінка́р, -ра м. (ліне́йны карабе́ль).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фла́гманский мор., ав. фла́гманскі;
фла́гманский кора́бль фла́гманскі карабе́ль.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
це́ча ж. течь;
карабе́ль даў це́чу — кора́бль дал течь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Карабе́ль, укр. корабель, рус. корабль, чэш. koráb, славац. koráb, польск. korab, ст.-слав. корабль, балг. кораб, серб.-харв. ко̏рабаљ, славен. korabelj. Лічыцца праславянскім запазычаннем з грэч. χαςάβιον (Бернекер, 567). Спасылка на адзінасць гэтага эвентуальнага праславянскага грэцызма нічога не даводзіць, бо праблема палеабалканізмаў у праславянскай мове зусім не вывучана. Зафіксаванае толькі ў візантыйскую эпоху грэч. καράβιον тым не менш перадаецца ў славянскіх мовах з ‑bъ‑, а не ‑v‑, што гаворыць на карысць яго палеабалканскага паходжання (параўн. Трубачоў, Эт. сл. 11, 46–48).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
су́дна I ср. (корабль) су́дно
су́дна II ср. (больничный сосуд) су́дно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)