ко́пачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́пачка ко́пачкі
Р. ко́пачкі ко́пачак
Д. ко́пачцы ко́пачкам
В. ко́пачку ко́пачкі
Т. ко́пачкай
ко́пачкаю		 ко́пачкамі
М. ко́пачцы ко́пачках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Ко́пачка ’матыка з некалькімі зубамі для капання бульбы’ (Жыв. сл., Сл. паўн.-зах.). Да капаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)