конёк

1. уменьш. ко́нік, -ка м.;

2. (для катания на льду) канёк, -нька́ м.;

3. (на крыше) вільча́к, -ка́ м.;

4. перен. канёк, -нька́ м.;

морско́й конёк зоол. марскі́ ко́нік;

конёк-горбуно́к канёк-гарбуно́к;

◊

сесть на своего́ конька́ се́сці на свайго́ канька́;

э́то его́ конёк гэ́та яго́ канёк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вільча́к, -ка́ м. конёк (на крыше)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́льчык м. (верхняя грань крыши) конёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канёк I, -нька́ м., в разн. знач. конёк;

разны́ к. упрыго́жвае дах — резно́й конёк украша́ет кры́шу;

◊ се́сці на свайго́ канька́ — сесть на своего́ конька́;

гэ́та яго́ к. — э́то его́ конёк

канёк II, -нька́ м. (для катания по льду) конёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скакуно́к, -нка́ м., уменьш.-ласк. скакуно́к;

канёк-с. — конёк-скакуно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пта́шачка (пташэчка) ’фігурка ў вільчыку франтона саламянай страхі’ (ТС). Да папярэдняга слова; па аналогіі з птушкамі, якія сядзяць на страсе; параўн. рус. конёк ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́нік I м., уменьш.-ласк. лоша́дка ж., конёк;

жва́вы к. — ре́звая лоша́дка, ре́звый конёк;

◊ вы́кінуць ~ка — отколо́ть но́мер;

се́сці на свайго́ (любі́мага) ко́ніка — сесть на своего́ (люби́мого) конька́

ко́нік II м. (насекомое) кузне́чик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)