ко́нтурны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нтурны ко́нтурная ко́нтурнае ко́нтурныя
Р. ко́нтурнага ко́нтурнай
ко́нтурнае		 ко́нтурнага ко́нтурных
Д. ко́нтурнаму ко́нтурнай ко́нтурнаму ко́нтурным
В. ко́нтурны (неадуш.)
ко́нтурнага (адуш.)		 ко́нтурную ко́нтурнае ко́нтурныя (неадуш.)
ко́нтурных (адуш.)
Т. ко́нтурным ко́нтурнай
ко́нтурнаю		 ко́нтурным ко́нтурнымі
М. ко́нтурным ко́нтурнай ко́нтурным ко́нтурных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́нтурны ко́нтурный;

к. рысу́нак — ко́нтурный рису́нок;

○ ~ная ка́рта — ко́нтурная ка́рта;

~ная лі́нія — ко́нтурная ли́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтурны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да контуру. Контурны рысунак.

•••

Контурная карта гл. карта.

Контурная лінія гл. лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нтур, -у, мн. -ы, -аў, м.

Абрыс, лінія, якая ачэрчвае што-н.

К. лесу.

К. будынка.

|| прым. ко́нтурны, -ая, -ае.

○

Контурная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены толькі абрысы вадаёмаў і сушы.

Контурная лінія — перарывістая лінія з кропак або кароткіх рысак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папяро́чна-ко́нтурны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. папяро́чна-ко́нтурны папяро́чна-ко́нтурная папяро́чна-ко́нтурнае папяро́чна-ко́нтурныя
Р. папяро́чна-ко́нтурнага папяро́чна-ко́нтурнай
папяро́чна-ко́нтурнае		 папяро́чна-ко́нтурнага папяро́чна-ко́нтурных
Д. папяро́чна-ко́нтурнаму папяро́чна-ко́нтурнай папяро́чна-ко́нтурнаму папяро́чна-ко́нтурным
В. папяро́чна-ко́нтурны (неадуш.)
папяро́чна-ко́нтурнага (адуш.)		 папяро́чна-ко́нтурную папяро́чна-ко́нтурнае папяро́чна-ко́нтурныя (неадуш.)
папяро́чна-ко́нтурных (адуш.)
Т. папяро́чна-ко́нтурным папяро́чна-ко́нтурнай
папяро́чна-ко́нтурнаю		 папяро́чна-ко́нтурным папяро́чна-ко́нтурнымі
М. папяро́чна-ко́нтурным папяро́чна-ко́нтурнай папяро́чна-ко́нтурным папяро́чна-ко́нтурных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абры́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Лінія, якая абмяжоўвае прадмет адной вонкавай рысай; контурны малюнак.

|| прым. абры́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нтурный ко́нтурны;

ко́нтурная ка́рта геогр. ко́нтурная ка́рта;

ко́нтурная ли́ния ко́нтурная лі́нія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сілуэ́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сілуэта (у 1, 2 знач.); з’яўляецца сілуэтам. Сілуэтнае мастацтва. □ Яны стаялі побач перад апушчаным акном, глядзелі па зорнае неба, на сілуэтнае мільганне тэлеграфных слупоў і то маўчалі, то зноў гаварылі. Брыль.

2. У архітэктуры, скульптуры і пад. — контурны. Старажытныя храмы ў спалучэнні з маляўнічымі руінамі замка ствараюць своеасаблівую сілуэтную кампазіцыю Навагрудка. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)