контрме́ры мн. контрме́ры, -ме́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контрме́ры, -мер (ед. контрме́ра ж.) контрме́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

контрме́ры, ‑мер; адз. контрмера, ‑ы, ж.

Меры, якія прымаюць у адказ на дзеянні праціўніка. Гестапаўцы неяк пранюхалі аб задуме зняволеных і неадкладна прынялі контрмеры. Пятніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контрме́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. контрме́ра контрме́ры
Р. контрме́ры контрме́р
Д. контрме́ры контрме́рам
В. контрме́ру контрме́ры
Т. контрме́рай
контрме́раю		 контрме́рамі
М. контрме́ры контрме́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

контр...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае процідзеянне, проціпастаўленне, процілегласць таму, што выражана ў другой частцы, напрыклад: контрудар, контрмеры.

[Ад лац. contra — супраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)