ко́мплексный ко́мплексны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́мплексный ко́мплексны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́мплексны ко́мплексный;
○ ~ная брыга́да —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́мплексны, ‑ая, ‑ае.
Які ахоплівае цэлую групу прадметаў, з’яў, працэсаў, з’яўляецца комплексам чаго‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́мплексны
прыметнік, адносны
| ко́мплексны | ко́мплекснае | ко́мплексныя | ||
| ко́мплекснага | ко́мплекснай ко́мплекснае |
ко́мплекснага | ко́мплексных | |
| ко́мплекснаму | ко́мплекснай | ко́мплекснаму | ко́мплексным | |
| ко́мплексны ( ко́мплекснага ( |
ко́мплексную | ко́мплекснае | ко́мплексныя ( ко́мплексных ( |
|
| ко́мплексным | ко́мплекснай ко́мплекснаю |
ко́мплексным | ко́мплекснымі | |
| ко́мплексным | ко́мплекснай | ко́мплексным | ко́мплексных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
механіза́цыя, ‑і,
Аснашчэнне вытворчасці машынамі і механізмамі; замена ручной працы машынамі і механізмамі.
[Ад грэч. mēchanē — машына.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баніціро́ўка, ‑і,
1. Ацэнка ўрадлівасці глебы.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́мплекс, -у,
1. Сукупнасць прадметаў, з’яў, дзеянняў, уласцівасцей, якія складаюць адно цэлае.
2. Сукупнасць цесна звязаных галін народнай гаспадаркі ці прадпрыемстваў розных галін гаспадаркі.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
балкані́стыка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсарбцы́йна-ко́мплексны
прыметнік, адносны
| адсарбцы́йна-ко́мплексны | адсарбцы́йна- |
адсарбцы́йна-ко́мплекснае | адсарбцы́йна-ко́мплексныя | |
| адсарбцы́йна-ко́мплекснага | адсарбцы́йна-ко́мплекснай адсарбцы́йна-ко́мплекснае |
адсарбцы́йна-ко́мплекснага | адсарбцы́йна-ко́мплексных | |
| адсарбцы́йна-ко́мплекснаму | адсарбцы́йна-ко́мплекснай | адсарбцы́йна-ко́мплекснаму | адсарбцы́йна-ко́мплексным | |
| адсарбцы́йна-ко́мплексны ( адсарбцы́йна-ко́мплекснага ( |
адсарбцы́йна-ко́мплексную | адсарбцы́йна-ко́мплекснае | адсарбцы́йна-ко́мплексныя ( адсарбцы́йна-ко́мплексных ( |
|
| адсарбцы́йна-ко́мплексным | адсарбцы́йна-ко́мплекснай адсарбцы́йна-ко́мплекснаю |
адсарбцы́йна-ко́мплексным | адсарбцы́йна-ко́мплекснымі | |
| адсарбцы́йна-ко́мплексным | адсарбцы́йна-ко́мплекснай | адсарбцы́йна-ко́мплексным | адсарбцы́йна-ко́мплексных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брыга́да, ‑ы,
1. Вайсковае злучэнне, якое складаецца з некалькіх палкоў, батальёнаў або батарэй, а ў флоце — з некалькіх аднатыпных ваенных суднаў.
2. Група работнікаў, якая выконвае пэўнае вытворчае (або спецыяльнае) заданне на заводзе, у калгасе, ва ўстанове і пад.
•••
[Фр. brigade.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)