ко́лючы, -ая, -ае.

1. Такі, якім можна ўкалоць, пракалоць што-н.

Колючая зброя.

2. Які стварае адчуванне ўколу (уколаў).

К. боль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́лючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́лючы ко́лючая ко́лючае ко́лючыя
Р. ко́лючага ко́лючай
ко́лючае		 ко́лючага ко́лючых
Д. ко́лючаму ко́лючай ко́лючаму ко́лючым
В. ко́лючы (неадуш.)
ко́лючага (адуш.)		 ко́лючую ко́лючае ко́лючыя (неадуш.)
ко́лючых (адуш.)
Т. ко́лючым ко́лючай
ко́лючаю		 ко́лючым ко́лючымі
М. ко́лючым ко́лючай ко́лючым ко́лючых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́лючы ко́лючая ко́лючае ко́лючыя
Р. ко́лючага ко́лючай
ко́лючае		 ко́лючага ко́лючых
Д. ко́лючаму ко́лючай ко́лючаму ко́лючым
В. ко́лючы (неадуш.)
ко́лючага (адуш.)		 ко́лючую ко́лючае ко́лючыя (неадуш.)
ко́лючых (адуш.)
Т. ко́лючым ко́лючай
ко́лючаю		 ко́лючым ко́лючымі
М. ко́лючым ко́лючай ко́лючым ко́лючых

Кароткая форма: ко́люча.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лючы

1. прич. ко́лющий;

2. прил. в разн. знач. ко́лющий;

к. боль — ко́лющая боль;

~чая збро́я — ко́лющее ору́жие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад калоць ​1.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Такі, якім можна ўкалоць, пракалоць што‑н. Колючая зброя. // Які стварае адчуванне ўколу (уколаў). Колючы боль.

3. Дзеепрысл. незак. ад калоць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калаццё, -я́, н. (разм.).

Рэзкі колючы боль у баку; колікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стреля́ющий

1. прич. які́ (што) страля́е; які́ (што) ко́ле; см. стреля́ть;

2. прил. ко́лючы;

стреля́ющая боль мед. ко́лючы боль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забада́ць, ‑ае; зак., каго.

Колючы рагамі, забіць або параніць; забасці. Бугай забадаў сабаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пако́лванне, ‑я, н.

Колючы боль, які ўзнікае час ад часу. Паколванне ў грудзях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́ць

‘рассякаць, расшчапляць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. калю́ ко́лем
2-я ас. ко́леш ко́леце
3-я ас. ко́ле ко́люць
Прошлы час
м. кало́ў кало́лі
ж. кало́ла
н. кало́ла
Загадны лад
2-я ас. калі́ калі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ко́лючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)