ко́лерны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́лерны ко́лерная ко́лернае ко́лерныя
Р. ко́лернага ко́лернай
ко́лернае		 ко́лернага ко́лерных
Д. ко́лернаму ко́лернай ко́лернаму ко́лерным
В. ко́лерны (неадуш.)
ко́лернага (адуш.)		 ко́лерную ко́лернае ко́лерныя (неадуш.)
ко́лерных (адуш.)
Т. ко́лерным ко́лернай
ко́лернаю		 ко́лерным ко́лернымі
М. ко́лерным ко́лернай ко́лерным ко́лерных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́лерны жив. ко́лерный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лерны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і каляровы (у 1 знач.). Колерны здымак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́лерный жив. ко́лерны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)