ко́лат
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́лат |
ко́латы |
| Р. |
ко́лата |
ко́латаў |
| Д. |
ко́лату |
ко́латам |
| В. |
ко́лат |
ко́латы |
| Т. |
ко́латам |
ко́латамі |
| М. |
ко́лаце |
ко́латах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ко́лат ’доўгі кій з перакладзінай на адным канцы, якім заганяюць рыбу ў сетку ці нерат’ (Нар. сл., Мат. Гом., Мат. Маг., Бяльк.). Да калаціць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)