ко́кнуть сов., прост. цю́кнуць, ко́кнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́кнуць сов., прост. ко́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́кнуць ’памерці, забіцца’ (Сл. паўн.-зах.), ’ударыць, стукнуць’ (ТСБМ, Нар. сл.). Гл. койкнуць. Укр. кокнути, рус. кокнуть ’тс’. Да кока (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)