ко́клюшны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́клюшны ко́клюшная ко́клюшнае ко́клюшныя
Р. ко́клюшнага ко́клюшнай
ко́клюшнае		 ко́клюшнага ко́клюшных
Д. ко́клюшнаму ко́клюшнай ко́клюшнаму ко́клюшным
В. ко́клюшны (неадуш.)
ко́клюшнага (адуш.)		 ко́клюшную ко́клюшнае ко́клюшныя (неадуш.)
ко́клюшных (адуш.)
Т. ко́клюшным ко́клюшнай
ко́клюшнаю		 ко́клюшным ко́клюшнымі
М. ко́клюшным ко́клюшнай ко́клюшным ко́клюшных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́клюшны мед. коклю́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́клюшны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коклюшу. Коклюшны кашаль. // Хворы на коклюш. Коклюшнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́клюш, -у, м.

Інфекцыйная (пераважна ў дзяцей) хвароба, якая выражаецца ў прыступах сутаргавага кашлю.

|| прым. ко́клюшны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коклю́шный мед. ко́клюшны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)