ко́канавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́канавы ко́канавая ко́канавае ко́канавыя
Р. ко́канавага ко́канавай
ко́канавае		 ко́канавага ко́канавых
Д. ко́канаваму ко́канавай ко́канаваму ко́канавым
В. ко́канавы (неадуш.)
ко́канавага (адуш.)		 ко́канавую ко́канавае ко́канавыя (неадуш.)
ко́канавых (адуш.)
Т. ко́канавым ко́канавай
ко́канаваю		 ко́канавым ко́канавымі
М. ко́канавым ко́канавай ко́канавым ко́канавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́канавы ко́конный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́канавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кокана. Коканавая ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ахоўная абалонка, у якой вусень ператвараецца ў кукалку.

Шаўкавічны к.

|| прым. ко́канавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́конный ко́канавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кокана...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «коканавы», «кокан», напрыклад: коканаматанне, коканасушылка, коканапрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)