кме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кме́нны кме́нная кме́ннае кме́нныя
Р. кме́ннага кме́ннай
кме́ннае		 кме́ннага кме́нных
Д. кме́ннаму кме́ннай кме́ннаму кме́нным
В. кме́нны (неадуш.)
кме́ннага (адуш.)		 кме́нную кме́ннае кме́нныя (неадуш.)
кме́нных (адуш.)
Т. кме́нным кме́ннай
кме́ннаю		 кме́нным кме́ннымі
М. кме́нным кме́ннай кме́нным кме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кме́навы и кме́нны тми́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кме́нны і кмі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кмену, кміну. Кменнае насенне. Кмінны пах. // Прыгатаваны з кменам, кмінам. Кменны хлеб. Кмінная гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кмен, -у, м.

Травяністая расліна сямейства парасонавых, а таксама яе насенне, што скарыстоўваецца як прыправа.

|| прым. кме́навы, -ая, -ае і кме́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кмі́нны,

гл. кменны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тминный кме́навы, кме́нны, кмі́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)