кме́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кме́навы кме́навая кме́навае кме́навыя
Р. кме́навага кме́навай
кме́навае		 кме́навага кме́навых
Д. кме́наваму кме́навай кме́наваму кме́навым
В. кме́навы (неадуш.)
кме́навага (адуш.)		 кме́навую кме́навае кме́навыя (неадуш.)
кме́навых (адуш.)
Т. кме́навым кме́навай
кме́наваю		 кме́навым кме́навымі
М. кме́навым кме́навай кме́навым кме́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кме́навы и кме́нны тми́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кмен, -у, м.

Травяністая расліна сямейства парасонавых, а таксама яе насенне, што скарыстоўваецца як прыправа.

|| прым. кме́навы, -ая, -ае і кме́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кмі́нны, см. кме́навы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тминный кме́навы, кме́нны, кмі́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)