клінава́ты, -ая, -ае.

Тое, што і клінападобны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клінава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. клінава́ты клінава́тая клінава́тае клінава́тыя
Р. клінава́тага клінава́тай
клінава́тае		 клінава́тага клінава́тых
Д. клінава́таму клінава́тай клінава́таму клінава́тым
В. клінава́ты (неадуш.)
клінава́тага (адуш.)		 клінава́тую клінава́тае клінава́тыя (неадуш.)
клінава́тых (адуш.)
Т. клінава́тым клінава́тай
клінава́таю		 клінава́тым клінава́тымі
М. клінава́тым клінава́тай клінава́тым клінава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клінава́ты разг. клинови́дный, клинообра́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клінава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Тое, што і клінападобны. Твар канчаецца трыма рыжымі валасамі на вострай, клінаватай барадзе. Скрыган.

2. Пашыты з кліноў. Клінаватая кепка. Клінаватая спадніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клинова́тый клінава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)