Verbum

анлайнавы слоўнік

клё́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	клё́ш
Р.	клё́шу
Д.	клё́шу
В.	клё́ш
Т.	клё́шам
М.	клё́шы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клёш, -а, м., таксама прым., нязм.

Асаблівы крой спадніцы, штаноў, расшыраны ўнізе.

Шырокі к.

Спадніца к.

|| прым. клёшны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клёш

1. сущ., м. клёш;

2. прил., нескл. клёш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клёш

1. сущ. клёш, род. клёшу м.;

2. прил. клёш нескл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клёш, ‑а, м.

Асаблівы крой спадніцы, штаноў з расшырэннем унізе. // Спадніца, штаны такога крою. Матроскі клёш. / у знач. нескл. прым. Спадніца клёш.

[Ад фр. cloche — звон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клёш ₁ ’крой спадніцы або штаноў з расшырэннем унізе’ (ТСБМ). Запазычанне праз рус. клеш з франц. cloche з першасным значэннем ’звон’ (Фасмер, 2, 249).

Клёш ₂ ’абажур’ (Др.-Падб.). Параўн. клёш ₁ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клы́шы ₁ ’штаны’ (Яўс.). Кантамінацыя клышэнь (гл.) і клёш ₁ (гл.).

Клы́шы ₂ ’крываногі’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клышавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)