клё́цка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клё́цка |
клё́цкі |
| Р. |
клё́цкі |
клё́цак |
| Д. |
клё́ццы |
клё́цкам |
| В. |
клё́цку |
клё́цкі |
| Т. |
клё́цкай клё́цкаю |
клё́цкамі |
| М. |
клё́ццы |
клё́цках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
клёцка кул. клёцка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фрыкадэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
Клёцка, галачка са здробненага мяса ці рыбы, звараная ў булёне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клёцкі, -цак, адз. клёцка, -і, ДМ -ццы, ж.
Галушкі з мучнога цеста або дранай бульбы, звараныя ў вадзе або малацэ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
калду́н
‘клёцка’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
калду́н |
калдуны́ |
| Р. |
калдуна́ |
калдуно́ў |
| Д. |
калдуну́ |
калдуна́м |
| В. |
калду́н |
калдуны́ |
| Т. |
калдуно́м |
калдуна́мі |
| М. |
калдуне́ |
калдуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
клёцкі, -цак (ед. клёцка ж.) кул. клёцки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фрыкадэ́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Клёцка, галачка з сечанага мяса ці рыбы, звараная ў булёне.
[Ням. Frikadelle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галу́шка ж.
1. галу́шка, клёцка;
2. разг. ка́тыш м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пэ́за ’піражок, начынены салам’ (Нас.), параўн. польск. peza ’клёцка з мясам’. Гл. пыза.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Клёцкі ’галушкі, клёцкі’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Сцяшк., Шн., Бяльк., Нар. сл.). Рус. клёцка. Запазычанне праз польск. klosek, kloski з с.-в.-ням. klôz ’тс’ (Фасмер, 2, 249).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)