ключы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ключы́чны ключы́чная ключы́чнае ключы́чныя
Р. ключы́чнага ключы́чнай
ключы́чнае		 ключы́чнага ключы́чных
Д. ключы́чнаму ключы́чнай ключы́чнаму ключы́чным
В. ключы́чны (неадуш.)
ключы́чнага (адуш.)		 ключы́чную ключы́чнае ключы́чныя (неадуш.)
ключы́чных (адуш.)
Т. ключы́чным ключы́чнай
ключы́чнаю		 ключы́чным ключы́чнымі
М. ключы́чным ключы́чнай ключы́чным ключы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ключы́чны ключи́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ключніцы. Ключычныя ўпадзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудной косцю.

|| прым. ключы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключи́чный ключы́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)