клю́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клю́з клю́зы
Р. клю́за клю́заў
Д. клю́зу клю́зам
В. клю́з клю́зы
Т. клю́зам клю́замі
М. клю́зе клю́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клюз м., мор. клюз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клюз мор. клюз, род. клю́за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клюз, ‑а, м.

Адтуліна ў корпусе карабля, цераз якую праходзяць якарныя ланцугі, тросы і пад.

[Гал. kluis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)