◎ Кло́на ’адрына’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клуня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кло́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кло́н кло́ны
Р. кло́на кло́наў
Д. кло́ну кло́нам
В. кло́на кло́наў
Т. кло́нам кло́намі
М. кло́не кло́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кло́н кло́ны
Р. кло́на кло́наў
Д. кло́ну кло́нам
В. кло́н кло́ны
Т. кло́нам кло́намі
М. кло́не кло́нах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)