клокота́ть несов.

1. (бурлить) бурлі́ць, бульката́ць, клеката́ць;

2. безл. (в груди, горле) бу́лькаць, хрыпе́ць;

3. перен. (о чувствах, страстях) кіпе́ць, бушава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бульката́ць несов. бу́лькать; клокота́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клеката́ць несов., разг.

1. (о птицах) клекота́ть;

2. (шумно кипеть) клокота́ть;

3. перен. (о чувствах) клокота́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляхава́ць ’кіпець, клекатаць’ (пух., Жыв. сл.), круп., бярэз. ляхава́цца, паст. ляхата́ць ’тс’ (Сл. ПЗБ). З каляхава́ць (уздз.). Гукапераймальныя для перадачы гукаў пры кіпенні вадкасці. Параўн. таксама рус. клокотать.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клокота́ние

1. бурле́нне, -ння ср., бульката́нне, -ння ср., клеката́нне, -ння ср.;

2. бу́льканне, -ння ср., хрыпе́нне, -ння ср.; см. клокота́ть​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балбата́ць несов., разг.

1. болта́ть, тарато́рить, балабо́лить;

2. болта́ть, говори́ть глу́пости;

3. (говорить громко, но невнятно) лопота́ть, долдо́нить;

не разбярэ́ш, што ён ~бо́ча — не разберёшь, что он лопо́чет (долдо́нит);

~бо́ча, як інды́к — лопо́чет, как индю́к;

4. (о воде и т.п.) бу́лькать, клокота́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)