клеявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. клеявы́ клеява́я клеяво́е клеявы́я
Р. клеяво́га клеяво́й
клеяво́е		 клеяво́га клеявы́х
Д. клеяво́му клеяво́й клеяво́му клеявы́м
В. клеявы́ (неадуш.)
клеяво́га (адуш.)		 клеяву́ю клеяво́е клеявы́я (неадуш.)
клеявы́х (адуш.)
Т. клеявы́м клеяво́й
клеяво́ю		 клеявы́м клеявы́мі
М. клеявы́м клеяво́й клеявы́м клеявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клеявы́ клеево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клеявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да клею, уласцівы клею. Клеявы спосаб мацавання. Клеявы пах. // Прыгатаваны на клеі, з клеем. Клеявое мыла. Клеявая фарба. // Прызначаны для вырабу клею. Клеявы завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клей, -ю, мн. кляі́, кляёў, м.

Ліпкае рэчыва для трывалага змацавання (склейвання) чаго-н.

Сталярны к.

|| прым. клеявы́, -а́я, -о́е.

Клеявая фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́дна-клеявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́дна-клеявы́ во́дна-клеява́я во́дна-клеяво́е во́дна-клеявы́я
Р. во́дна-клеяво́га во́дна-клеяво́й
во́дна-клеяво́е		 во́дна-клеяво́га во́дна-клеявы́х
Д. во́дна-клеяво́му во́дна-клеяво́й во́дна-клеяво́му во́дна-клеявы́м
В. во́дна-клеявы́ (неадуш.)
во́дна-клеяво́га (адуш.)		 во́дна-клеяву́ю во́дна-клеяво́е во́дна-клеявы́я (неадуш.)
во́дна-клеявы́х (адуш.)
Т. во́дна-клеявы́м во́дна-клеяво́й
во́дна-клеяво́ю		 во́дна-клеявы́м во́дна-клеявы́мі
М. во́дна-клеявы́м во́дна-клеяво́й во́дна-клеявы́м во́дна-клеявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клеево́й клеявы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грунт (род. гру́нту) м.

1. грунт, по́чва ж.;

мя́ккі г. — мя́гкий грунт, мя́гкая по́чва;

глі́ністы г. — гли́нистый грунт, гли́нистая по́чва;

2. жив. грунт, грунто́вка;

клеявы́ г. — клеево́й грунт, клеева́я грунто́вка;

3. разг. подпо́чвенный пласт;

4. перен. (основа) по́чва;

◊ на гру́нце чаго-небудзь — на по́чве чего-л.;

не губля́ць гру́нту пад нага́мі — не теря́ть по́чвы под нога́ми;

стая́ць на цвёрдым гру́нце — стоя́ть на твёрдой по́чве;

вы́біць г. з-пад ног — вы́бить по́чву из-под ног;

нама́цваць (зандзі́раваць) г. — нащу́пывать (зонди́ровать) по́чву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)