клеява́рня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клеява́рня |
клеява́рні |
| Р. |
клеява́рні |
клеява́рань
клеява́рняў |
| Д. |
клеява́рні |
клеява́рням |
| В. |
клеява́рню |
клеява́рні |
| Т. |
клеява́рняй
клеява́рняю |
клеява́рнямі |
| М. |
клеява́рні |
клеява́рнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клеява́рня, ‑і; Р мн. ‑рань; ж.
Памяшканне або прадпрыемства для варкі клею.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клеева́рня клеява́рня, -ні ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)