Кле́цка ’скрутак вычасанага льну’ (Нар. сл.). Гл. клец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кле́цк

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кле́цк
Р. Кле́цка
Д. Кле́цку
В. Кле́цк
Т. Кле́цкам
М. Кле́цку

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Клецк г. Клецк, род. Кле́цка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)