Кле́нічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кле́нічы
Р. Кле́ніч
Д. Кле́нічам
В. Кле́нічы
Т. Кле́нічамі
М. Кле́нічах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́нічы

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. кле́нічы
Р. кле́нічаў
Д. кле́нічам
В. кле́нічы
Т. кле́нічамі
М. кле́нічах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́нічы, -чаў ед. нет, разг. прокля́тия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́нічы, ‑аў; адз. няма.

Абл. Праклёны, кляцьба. Дзед кляў лысага чыноўніка ўсімі кленічамі, якія толькі ведаў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кле́нічы ’праклёны’ (ТСБМ, Жд. 2, Янк. БП). Ад кляну, клясці. Суфіксацыя аддзеяслоўных утварэнняў на ‑іч/‑ыч, мн. л. Параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 45.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)