◎ *Кле́кнуць, кле́кнуты ’схіляцца’ (Выг.). Гл. клякаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Клекану́ць ’прапасці’ (Фед. Рук.). Гл. клекнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Клёнуць ’кануць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. клекнуць (гл.). Да клякаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)